==> ادامه از پست قبلی

دو. صلاحیت اخلاقى (عدالت و تقواى لازم)

  صلاحیت اخلاقى مقام معظم رهبرى نیز از امورى است که در رفتار و عملکردهاى فردى و اجتماعى ایشان از زمان کودکى، جوانى و مبارزات سیاسى و نیز مسؤولیت‏هاى متعددى که در بعد از انقلاب در شرایط حساس داشته‏اند به روشنى قابل اثبات بوده و تمام اشخاصى که از نزدیک با معظم‏له در ارتباطاند، گواه بر این مدعا هستند.

سه. توانایى‏هاى شخصى‏

  در بند سوم اصل یکصد و نهم «بینش صحیح سیاسى و اجتماعى، تدبیر، شجاعت، مدیریت و قدرت کافى براى رهبرى» از جمله شرایط و صفات رهبر دانسته شده است.

  یکم. مقصود از «بینش صحیح سیاسى و اجتماعى» آن است که رهبر، آن چنان از مسائل و موضوعات و قضایاى سیاسى آگاه باشد که بر آن اساس، هم قادر به اداره امور جامعه باشد و هم در جهت‏گیرى‏هاى ظریف بین‏المللى، تصمیمات بجا، شایسته و مفید به حال جامعه اتخاذ کند.

  دوّم. «مدیریت و تدبیر» عبارت از مجموعه استعدادهایى است که در شرایط خاص، در رهبرى بارز و ظاهر مى‏شود و او را در اجراى وظایف سنگین خود یارى مى‏کند. کشف این استعدادها از جمله مواردى است که در تعیین رهبر، به یقین باید مورد توجه خاص قرار گیرد.

  سوّم. «قدرت و شجاعت» نیز از جمله شرایطى است که یا از برجستگى‏هاى علمى و اخلاقى ناشى مى‏شود و یا آنکه در زمره استعدادهاى درونى رهبر به شمار مى‏رود. به هر حال مقام شامخ رهبرى چنین مراتبى را مى‏طلبد و به هنگام تعیین و انتخاب رهبرى، باید به این موضوع توجه جدى داشت.

  مقام معظم رهبرى تاکنون توانایى‏هاى فوق‏العاده‏اى در راستاى رهبرى و مدیریت جامعه -خصوصاً در مواقع بحرانى و سرنوشت‏ساز از خود بروز داده‏اند. از دیگر سو ایشان از بینش صحیح سیاسى و اجتماعى و قدرت و شجاعت بالایى برخوردار مى‏باشند. این مهم با مرورى بر پیشینه مدیریتى ایشان -در شوراى انقلاب، دوران ریاست جمهورى، سخت‏ترین شرایط ناشى از جنگ و محاصره‏هاى بین‏المللى، بیش از یک دهه رهبرى نظام و با موفقیت بیرون آمدن از فراز و نشیب‏ها و مشکلات متعدد داخلى و بین‏المللى به خوبى قابل اثبات است.